Prawda była taka, że życie było tak krótkie, brutalne i wredne jak zawsze. Ale ludzie nie musieli zwracać tak dużej uwagi na okropną prawdę. Jako żywa legenda okrutnego tyrana w mieście i łagodny święty człowiek w dżungli wzrosła, podobnie jak rosło szczęście ludzi. Wszyscy byli zatrudnieni
(The truth was that life was as short and brutish and mean as ever. But people didn't have to pay as much attention to the awful truth. As the living legend of the cruel tyrant in the city and the gentle holy man in the jungle grew, so, too, did the happiness of the people grow. They were all employed full)
W narracji rzeczywistość życia pozostaje surowa i bezlitosna, ale jednostki są mniej skupione na tych ponurych prawdach. Historie bezwzględnego tyrana i życzliwego świętego człowieka stają się kluczowe dla tego, jak społeczność postrzega ich istnienie, wspierając poczucie szczęścia wśród ludności.
Ten wzrost szczęścia pokrywa się z pełnym zatrudnieniem, co sugeruje, że mity społeczne mogą stworzyć bufor przeciwko rozpaczy. Urok tych kontrastujących postaci pozwala ludziom utrzymać pozory radości, nawet w świecie, który jest zasadniczo brutalny i nieuprzejmy.