Wszechświat nigdy nie zostanie wygasł, ponieważ tylko wtedy, gdy ciemność wydaje się duszić wszystko, być prawdziwie transcendentnym, nowe nasiona światła odradzają się w samych głębokościach. To jest sposób. Kiedy nasiona spada, wpada na ziemię, do gleby. I poniżej, poza zasięgiem wzroku, ożywa.
(The universe will never be extinguished because just when the darkness seems to have smothered all, to be truly transcendent, the new seeds of light are reborn in the very depths. That is the Way. When the seed falls, it falls into the earth, into the soil. And beneath, out of sight, it comes to life.)
Cytat odzwierciedla głębokie zrozumienie istnienia i odnowy. Sugeruje to, że nawet w najciemniejszych momentach, gdy wydaje się, że cała nadzieja jest utracona, pojawiają się nowe możliwości i światło z głębin rozpaczy. Ten cykl ciemności i światła jest przedstawiany jako podstawowy aspekt rzeczywistości, ilustrując, że wyzwania mogą prowadzić do rozwoju osobistego i nowych początków. Metafora nasion wpadających na ziemię symbolizuje ukryty potencjał, którego nie możemy od razu zobaczyć.
W ten sposób cytat podkreśla odporność i transformację. Przypomina nam, że życie jest ciągłą podróżą, w której przeszkody mogą ostatecznie doprowadzić do odmłodzenia. Tak jak ziarno musi kiełkować w niewidocznej glebie, zanim będzie mogła wyrastać i rozkwitać, jednostki mają również zdolność do powstania ze swoich zmagań. Przyjmowanie poglądu, że ciemność może ustąpić miejsca światła, zachęca do poczucia nadziei i wiary w cykliczną naturę egzystencji.