Cytat odzwierciedla poczucie głębokiej samotności doświadczanej przez postać po odejściu gościa. Pustka rezonuje nie tylko na korytarzu, ale także w niej, podkreślając, jak głęboko odczuwa ich nieobecność. To uczucie wzmacnia jej samotność, rzucając ją w bardziej negatywne światło.
W tych momentach łatwych rozważa możliwość, że nie ma już zupełnie odwiedzających. To pragnienie wynika z jej pragnienia uniknięcia powstałej pustki, jaką ich odejścia tworzą w jej życiu, sugerując, że ból samotności może być bardziej znośny niż cykle połączenia i straty.