Cytat opisuje scenę, w której kurczaki są przedstawiane z żywych, niemal niespokojnych zachowań, szczególnie podkreślających ich pióra ogona i nieustanne wrzucanie. To przedstawienie sugeruje, że kurczaki mogą odczuwać niecierpliwość, wskazując na głębszą świadomość czasu. Jednak narrator zastanawia się nad naturą kurczaków, sugerując, że pomimo tej pozornej niecierpliwości są one ostatecznie egzystencjalnymi stworzeniami, koncentrującymi się raczej na ich bezpośrednim życiu, a nie do czasowych problemów.

To zestawienie między zachowaniem kurczaków a ideą egzystencjalizmu rodzi pytania dotyczące świadomości zwierząt. Podczas gdy kurczaki wykazują ożywione cechy, które mogłyby przypominać niecierpliwość, narrator wskazuje, że tak naprawdę nie rozumie koncepcji czasu tak jak ludzie. Ten wgląd w naturę ptaków, zwłaszcza kurczaków, służy do podkreślenia różnicy między ludzkim postrzeganiem czasu a instynktownym istnieniem zwierząt, wzmacniając złożoność życia w królestwie zwierząt.