Potem kazała mu spojrzeć w sypialnię, a Aureliano Segundo zobaczył muła. Jego skóra przylegała do kości, takiej jak jej kochanka, ale była tak samo żywa i zdecydowana jak ona. Petra Cotes nakarmiła go gniewem, a kiedy nie było więcej siana, kukurydzy lub korzeni, schroniła go we własnej sypialni i karmiła ją na prześcieradłach, perskie dywany, pluszowe łóżka, aksamitne drapy i kuszowe haftowane z złotą nicią i jedwabiu.
(Then she told him to look in the bedroom and Aureliano Segundo saw the mule. Its skin was clinging to its bones like that of its mistress, but it was just as alive and resolute as she. Petra Cotes had fed it with her wrath, and when there was no more hay or corn or roots, she had given it shelter in her own bedroom and fed it on the percale sheets, the Persian rugs, the plush bedspreads, the velvet drapes, and the canopy embroidered with gold thread and silk tassels on the episcopal bed.)
Aureliano Segundo jest prowadzony przez Petra Cotesa do zameldowania w sypialni, gdzie odkrywa mule, który wydaje się wychudzony, ale dzieli gwałtownego ducha podobnego do jego właściciela. Ta uderzająca obserwacja podkreśla wytrzymałość muła, jak i Petry pomimo ich tragicznych okoliczności.
Petra, zdecydowana i zdeterminowana, podtrzymała muła swoją zaciętą energią. W desperackim akcie ucieka się do karmienia zwierzęcia drogimi tkaninami ze swojej sypialni, w tym prześcieradeł i dywanów, prezentując jej przywiązanie i długości, do których idzie, aby zapewnić opiekę w ich zmaganiach.