Isabel przyciągnęła żywą i radosną postawę młodej kobiety, która uderzyła w nią. Było coś w sposobie, w jaki kobieta nosiła się, która była odświeżająca i atrakcyjna. Wyjątkowość jej akcentu dodatkowo zaintrygowała Isabel, ponieważ niosła wyraźną cechę Irlandii Północnej, która przypomniała jej mowę Georginy Cameron.

Opis akcentu wywołuje poczucie historii, sugerując, że przypomina angielski używany w czasie Szekspira, zachowany przez wieki izolacji. To połączenie nie tylko podkreśla indywidualność kobiety, ale także dodaje warstwy głębokości postaci, ilustrując, w jaki sposób język może łączyć ludzi w czasie i miejscu.