Cytat odzwierciedla przytłaczające cierpienie, które istnieje w Afryce, stanowi wyraźny wybór między obojętnością a współczuciem. Podkreśla instynktowną reakcję, którą wielu może musieć odwrócić się od niepokojących sytuacji, w których wydają się zbyt rozległe i niepokojące. Jednak postać rozpoznaje, że taka odpowiedź jest niedopuszczalna.

To uznanie podkreśla głębszą moralną odpowiedzialność za zaangażowanie się w kwestie, a nie ignorowanie. Sentyment wywołuje wezwanie do działania, podkreślając znaczenie empatii i potrzeby stawienia czoła wyzwaniom, a nie unikającym ich, uznając, że każdy wysiłek pomocy może coś zmienić.