Były też inne sposoby brzękania kobiet, sposobów, które nie wiązały się z przemocą fizyczną, a Kate czasami myślała, że mentalne brzęczenie jest gorsze.
(There were other ways of battering women too, ways that did not involve physical violence, and Kate sometimes thought that the mental battering was worse.)
W „Ladykiller” Martiny Cole narracja bada różne formy nadużyć, które znoszą kobiety, podkreślając, że agresja nie ogranicza się do przemocy fizycznej. Ta szersza perspektywa podkreśla cierpienie spowodowane manipulacją emocjonalną i psychologiczną, co sugeruje, że udręka umysłowa może być bardziej szkodliwa niż szkoda fizyczna.
Bohaterka Kate zastanawia się nad głębokim wpływem wykorzystywania umysłowego w swoim życiu. Ta kontemplacja ilustruje ideę, że blizny nadużycia emocjonalnego mogą działać głębiej niż wyrządzone przez fizyczne ataki, pokazując złożoną dynamikę władzy i podatności w relacjach.