Mogli przynajmniej rozstać się z miłością. To było jak Tor, który wykonał ten gest; jej ojciec, mimo całej swej dobroci, był zbyt dumny — albo za bardzo królem; i była zbyt dumna, zbyt zgorzkniała lub zbyt młoda.
(They could at least part with love. It was like Tor to make the gesture; her father, for all his kindness, was too proud-or too much a king; and she was too proud, or too bitter, or too young.)
Cytat odzwierciedla wewnętrzne niepokoje bohaterów, podkreślając walkę między dumą a ekspresją emocjonalną. Sugeruje, że miłość jest dla nich niezbędnym, choć trudnym gestem, gdyż każdy z nich jest obciążony własną dumą i obowiązkami. Tor wydaje się skłonna do okazywania uczuć, kontrastując z ograniczeniami ojca, który ucieleśnia ciężar królestwa, oraz bohaterki, która zmaga się z uczuciem goryczy i młodości.
Ten moment ilustruje szersze wątki historii, które obracają się wokół złożoności relacji i trudności związanych z wrażliwością w otoczeniu królewskim. Różne motywacje i bariery emocjonalne bohaterów tworzą bogaty krajobraz do odkrywania miłości, obowiązków i kosztów dumy.
