Kocham cię. Będę cię kochać, aż gwiazdy się rozpadną, co jest mniej bezmyślną groźbą niż zwykle dla kochanków na rozstaniu.
(I love you. I will love you till the stars crumble, which is a less idle threat than is usual to lovers on parting.)
„Kocham cię. Będę cię kochać, aż gwiazdy się rozpadną” wyraża głębokie zaangażowanie i trwałe oddanie, które wykracza poza typowe romantyczne obietnice. W przeciwieństwie do powszechnych hiperboli spotykanych w historiach miłosnych, ten cytat sugeruje głębokie, niezachwiane połączenie, które sugeruje poczucie pilności i trwałości, szczególnie w kontekście rozstania.
W „Bohaterze i koronie” Robina McKinleya ten wers odzwierciedla napięcie i intensywność miłości w obliczu niepewności. Podkreśla pogląd, że prawdziwa miłość może wytrzymać próby, wskazując na siłę uczuć, nawet gdy kochankowie muszą się rozstać. Przysięga miłości poza kosmosem wyraża lojalność, która dodaje ich związkowi warstwy ostrości.
