Ten cytat z książki Sebastian Faulks „Engleby” podkreśla tendencję jednostek do przylegania do ustalonych zachowań i przekonań, często kosztem uznania nieodłącznej nieprzewidywalności w ludzkich działaniach. Sugeruje to, że ludzie są tak zakorzenione w swoich rutynach i wzorach, że pomijają podstawową prawdę, że ludzkie zachowanie nie jest sztywne, ale raczej płynne i zróżnicowane.

Ponadto cytat kwestionuje pojęcie spójnej osobowości lub konsekwentnych motywacji w obrębie jednostek. Zamiast rządzić ustalonymi cechami, ludzie często działają losowo i impulsywnie, odzwierciedlając złożoną wzajemne oddziaływanie emocji i okoliczności. Ta perspektywa podkreśla złożoność ludzkiej natury, zachęcając czytelników do ponownego rozważenia ich założeń dotyczących osobistej tożsamości i motywacji.