Te biegłe nie chwalą nikogo, nikogo nie obwinia i nikogo nie oskarżają. Nie mówią nic, co jest nikim lub wiedząc.
(Those proficient praise no one, blame no one, and accuse no one. They say nothing concerning their self as being anybody or knowing anything.)
W „The Enchiridion: A Modern Translation” Epictetus podkreśla cechy mądrego człowieka. Sugeruje, że prawdziwa biegłość wynika z zrozumienia znaczenia pokory. Ci, którzy są naprawdę wykwalifikowani, nie angażują się w wychwalanie lub obwinianie innych, ani nie rzucają oskarżeń. Takie podejście odzwierciedla poziom samoświadomości i mistrzostwu nad emocjami i osądami.
Ponadto Epictetus wskazuje, że ci, którzy posiadają mądrość, powstrzymują się od odważnych twierdzeń o własnej tożsamości lub wiedzy. Wskazuje to, że uznają ograniczenia swojego zrozumienia i wolą pozostać ugruntowane. Takie podejście sprzyja poczuciu pokoju i oderwania się od opinii i zachowań innych, oznaczając istotę prawdziwej biegłości.