Ci regularnie uzależnieni mężczyźni z Hollywood sprawili, że poczuła się nieco mdłości; I to samo można powiedzieć o ich kobiecych odpowiednikach, co nie jest intelektualistów. Ci ludzie mieli regularne cechy, ale w rzeczywistości byli brzydcy, ponieważ były tak bardzo próżni. Regularność bez jakiejś metafizycznej wartości, jakieś piękno duszy lub charakteru, była bardziej rozczarowująca - i rzeczywiście odpychająca - niż szczerze przypadkowa, ludzka niechlujna.
(Those regularly-featured Hollywood males made her feel slightly nauseous; and the same could be said for their female equivalents, hardly intellectuals they. These people had regular features but were actually ugly because they tended to be so completely vacuous. Regularity without some metaphysical value behind it, some beauty of soul or character, was more disappointing – and indeed repulsive – than the honestly haphazard, the humanly messy.)
Autor wyraża poczucie odwrócenia w kierunku powierzchowności często widocznych gwiazd Hollywood, zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Pomimo ich konwencjonalnej atrakcyjności brakuje im głębi i intelektu, co sprawia, że wydają się brzydkie dla narratora. Ta pustka podkreśla szerszą krytykę wartości społecznych, które priorytetują wygląd nad substancją.
Ponadto narrator znajduje rozczarowanie ideą, że regularność może istnieć bez głębszego znaczenia lub wewnętrznego piękna. Zamiast tego sugerują, że chaotyczne i niedoskonałe aspekty ludzkości są bardziej atrakcyjne niż dopracowane, ale płytkie postacie gwiazd, podkreślając preferencję autentyczności przed zwykłą wizualną zgodnością.