Ku przerażeniu tych, którzy stanęli, wokół ciała Sarumana zebrała się szara mgła i bardzo powoli wznosiła się na wielką wysokość, jak dym z ognia, jako blado spowita postać, którą krążyła nad wzgórzem. Przez chwilę wahało się, patrząc na zachód; Ale z Zachodu pojawił się zimny wiatr i pochylił się i westchnął w niczym.
(To the dismay of those that stood by, about the body of Saruman a grey mist gathered, and rising very slowly to a great height like smoke from a fire, as a pale shrouded figure it loomed over the Hill. For a moment it wavered, looking to the West; but out of the West came a cold wind, and it bent away, and with a sigh dissolved into nothing.)
W tej scenie z „powrotu króla” ciało Sarumana otacza się szarą mgłą, unosząc się, tworząc upiorną postać. Ta transformacja jest obserwowana z troską obecnych, ponieważ mgła nabiera spustowego wyglądu przypominającego dym. Postać chwilowo wydaje się patrzeć na zachód, sugerując połączenie z przeszłością lub niespełnionym pragnieniem.
Jednak zimny wiatr z Zachodu przerywa ten moment, powodując, że postać kołysze się i ostatecznie rozprasza w nicości z westchnieniem. Ten czyn symbolizuje ostateczny upadek siły i obecności Sarumana, podkreślając tematy straty i nieunikniony los, który spotyka te splecione w ciemności.