Jesteśmy jednym z trzech gatunków na naszej planecie, które mogą twierdzić, że jest samoświadomością, ale samozwańczy może być bardziej znaczącą cechą naszego rodzaju.
(We are one of only three species on our planet that can claim to be self-aware, yet self-delusion may be a more significant characteristic of our kind.)
W książce Michaela Crichtona „Prey” omawia wyjątkową cechę samoświadomości u ludzi, obok tylko dwóch innych gatunków. Ta zdolność do autorefleksji wyróżnia ludzi w królestwie zwierząt, pokazując nasze zaawansowane zdolności poznawcze. Crichton sugeruje jednak, że ta samoświadomość ma wadę, ponieważ często prowadzi to do samozilania. Ten paradoks podkreśla konflikt w ludzkiej naturze, w którym zdolność do zrozumienia siebie może również prowadzić do nieporozumień i zniekształceń rzeczywistości.
Przeglądając ten temat, Crichton kwestionuje implikacje naszej inteligencji. Chociaż posiadamy moc kontemplowania naszego istnienia, ta sama zdolność może zachwycić nasz osąd i prowadzić do nieporozumień na temat nas i otaczającego nas świata. Idea, że samo-złożenie może bardziej zdefiniować ludzkość niż samoświadomość, jest przekonującym komentarzem do naszego gatunku, co skłania czytelników do refleksji na temat sposobów, w jaki postrzegamy rzeczywistość i siebie.