Będziemy walczyć, walczymy, będziemy walczyć, mężczyzna w pobliżu Doktora Stockstill intonował. Stockstill spojrzał na niego ze zdumienia, zastanawiając się, z kim walczy. Rzeczy spadły na nich; Czy mężczyzna zamierzał upaść w górę w niebo w jakiejś zemsty?
(We'll fight back, we'll fight back, we'll fight back, a man near Doctor Stockstill was chanting. Stockstill looked at him in astonishment, wondering who he would fight back against. Things were falling on them; did the man intend to fall back upward into the sky in some sort of revenge?)
W narracji „Dr Bloodmoney” Philipa K. Dicka ”postać o imieniu Doktor Stockstill jest zaskoczony żarliwymi pieśniami mężczyzny w pobliżu, który wielokrotnie deklaruje:„ Będziemy walczyć ”. Powtórzenie wywołuje poczucie buntu pośród chaosu, ale Stockstill jest zaskoczony intencją człowieka i wykonalność walki z czymś tak przytłaczającym.
Ponieważ środowisko staje się coraz bardziej chaotyczne, z niebezpieczeństwem pozornie spadającymi na nich, zapasy kwestionują praktyczność słów mężczyzny. Zastanawia się nad absurdem myśli o „walce” przeciwko spadającym gruzom, ilustrując rozłączenie nadziei a tragiczną rzeczywistością, z którą się spotykają. Ten moment przejmująco oddaje tematy walki i absurdu w pracy Dicka.