W „Paris to the Moon” Adam Gopnik bada złożony związek między językiem a tożsamością, gdy zastanawia się nad swoimi doświadczeniami żyjącymi w Paryżu. Opisuje, w jaki sposób język kształtuje nasze postrzeganie i interakcje, podkreślając, że nasz język ojczysty jest głęboko powiązany z naszymi emocjonalnymi i kulturowymi korzeniami. To połączenie wpływa na to, jak poruszamy się po świecie, szczególnie w obcym środowisku, w którym możemy się czuć nie na miejscu, polegając na drugim języku.

Cytat „Płynimy w naszym drugim języku, oddychamy naszym pierwszym”, oddaje istotę tego doświadczenia. Sugeruje to, że chociaż można stać się biegły w mówieniu drugim językiem, jest to pierwszy język, który naprawdę podtrzymuje i definiuje nas na podstawowym poziomie. Narracja Gopnika zaprasza czytelników do rozważenia, w jaki sposób język służy nie tylko jako sposób komunikacji, ale także jako statek dla naszych zakorzenionych wspomnień i tożsamości, kształtując sposób, w jaki odnosimy się do różnych kultur.