A co z twoim ukochanym epiktetusem? A może twoja ukochana Emily Dickinson? Chcesz twoją Emily, za każdym razem, gdy ma ochotę napisać wiersz, po prostu usiąść i odmówić modlitwy, aż jej paskudna, egoistyczna potrzeba zniknie? Nie, oczywiście, że nie! Ale chciałbyś, aby ego profesora Tuppera odebrała mu.
(What about your beloved Epictetus? Or your beloved Emily Dickinson? You want your Emily, every time she has an urge to write a poem, to just sit down and say a prayer till her nasty, egotistical urge goes away? No, of course you don't! But you'd like your friend Professor Tupper's ego taken away from him.)
W „Franny and Zooey” J.D. Salingera pojawia się dyskusja na temat natury inspiracji artystycznej i roli ego w niej. Mówca kontrastuje bardzo czczone postacie, takie jak Epictus i Emily Dickinson z mniej godnymi podziwu przykładami, podkreślając, że nikt tak naprawdę nie chce, aby twórczy instynkt artysty został stłumiony. Zamiast tego istotą kreatywności polega na przyjęciu tych uczuć, a nie walkę z nimi. Cytat podkreśla podwójny standard, jeśli chodzi o docenienie artystów w porównaniu z tymi postrzeganymi jako egoistyczne. Podczas gdy można świętować burzliwy napęd emocjonalny Dickinsona, który napędza jej poezję, istnieje życzenie takiego jak profesor Tupper, aby doświadczyć redukcji jego ego. Podkreśla to złożoność ludzkiej natury, w której cenimy artystyczny wyraz niektórych, krytykując arogancję innych.
W „Franny and Zooey” J.D. Salingera pojawia się dyskusja na temat natury inspiracji artystycznej i roli ego w niej. Mówca kontrastuje bardzo czczone postacie, takie jak Epictus i Emily Dickinson z mniej godnymi podziwu przykładami, podkreślając, że nikt tak naprawdę nie chce, aby twórczy instynkt artysty został stłumiony. Zamiast tego esencja kreatywności polega na przyjęciu tych uczuć, a nie walkę z nimi.
Cytat podkreśla podwójny standard, jeśli chodzi o docenienie artystów w porównaniu z osobami postrzeganymi jako egoistyczne. Podczas gdy można świętować burzliwy napęd emocjonalny Dickinsona, który napędza jej poezję, istnieje życzenie takiego jak profesor Tupper, aby doświadczyć redukcji jego ego. Podkreśla to złożoność ludzkiej natury, w której cenimy artystyczne wyrażenie niektórych, krytykując arogancję innych.