{„Co jest najbardziej prawdziwą rzeczą, o której możesz wymyślić?”} Jacques pomyślał przez długi czas przed odpowiedzią; Próbował rozważyć to, co było najważniejsze i trwałe we wszystkim, co znał. W końcu nie uśmiechając się, powiedział: „Pamięć”.
({"What is the most real thing you can think of?"}Jacques thought for a long time before answering; he tried to weigh up what was most vital and enduring in all that he had known. Eventually, no longer smiling, he said, 'Memory'.)
W książce „Human Traces” Sebastian Faulks postać o imieniu Jacques jest zachęcana o rozważenie istoty rzeczywistości. W obliczu pytania o to, co według niego jest najbardziej realnym aspektem istnienia, angażuje się w głęboką kontemplację, aby znaleźć coś, co ma znaczące znaczenie i długowieczność.
Po znacznej przemyśleniu Jacques wyciąga głęboki wniosek, stwierdzając, że „pamięć” jest tym, co uważa za najbardziej realne. Odzwierciedla to jego wiarę w kluczową rolę, jaką pamięć odgrywa w kształtowaniu naszych doświadczeń i zrozumienia życia, sugerując, że nasze wspomnienia są fundamentalne dla naszej tożsamości i postrzegania rzeczywistości.