Kurt Vonnegut Jr., w swojej książce „Hocus Pocus”, bada niepokojący aspekt amerykańskiej tożsamości: duma wielu ludzi wydaje się przyjmować swoją ignorancję. Ten sentyment sugeruje, że niektórzy postrzegają brak wiedzy za ujmującą jakość, a nie wadę. Rodzi pytania o to, w jaki sposób ten sposób myślenia może wpływać na wartości społeczne i interakcje.

Cytat podkreśla paradoks, w którym celebrowana jest ignorancja, potencjalnie prowadząc do szkodliwych konsekwencji. Przyjmowanie ignorancji jako uroczej może utrudniać postęp i krytyczne myślenie, pozostawiając osoby źle przygotowane do poruszania się złożonych problemów społecznych. Obserwacja Vonnegut służy jako krytyka kultury, która często priorytetowo traktuje powierzchowny urok nad świadomym zrozumieniem.