Kiedy dziecko przychodzi na świat, jego ręce są zaciśnięte, prawda? Tak? Zrobił pięść. Dlaczego? Ponieważ dziecko, nie wiedząc nic lepszego, chce złapać wszystko, powiedzieć: „Cały świat jest mój”. Ale kiedy umiera stary, jak on to robi? Z otwartymi rękami. Dlaczego? Ponieważ nauczył się swojej lekcji. Jaka lekcja? Zapytałem. Rozciągnął puste palce. Nie możemy nic ze sobą wziąć.
(When a baby comes into the world, its hands are clenched, right? Like this? He made a fist. Why? Because a baby, not knowing any better, wants to grab everything, to say, 'The whole world is mine.' But when an old person dies, how does he do so? With his hands open. Why? Because he has learned his lesson. What lesson? I asked. He stretched open his empty fingers. We can take nothing with us.)
Cytat odzwierciedla kontrastujące perspektywy życia i posiadania między dzieckiem a starszą osobą. Noworodek wchodzi na świat z zaciśniętymi pięściami, symbolizując naturalny instynkt, aby zrozumieć wszystko i domagać się własności otaczającego ich świata. Te obrazy podkreślają niewinność i zapał dziecka, które uosabia poczucie uprawnień i nadziei na to, co ma do zaoferowania życie.
Wręczonym kontrastem osoba starsza zazwyczaj odjeżdża z otwartymi rękami, symbolizując głęboką świadomość, że dóbr materialny i ziemskie osiągnięcia są ostatecznie przejściowe. To przejście od zacisku do otwartości oznacza mądrość zyskaną przez całe życie, ilustrując, że prawdziwe spełnienie wynika z zrozumienia, że nie możemy zabrać ze sobą niczego, kiedy umrzemy. Podkreśla znaczenie doświadczeń i relacji nad bogactwem materialnym.