Kiedy oszczędzam, odkładam coś na przyszłość. Jeśli wyczuwam prowadzenie Boga, oddam go, aby zaspokoić większe potrzeby. Kiedy gromadzę, nie chcę rozstać się z tym, co zaoszczędziłem, aby zaspokoić potrzeby innych, ponieważ moje możliwe przyszłość przewyższają ich faktyczne obecne potrzeby. Nie kocham bliźniego jak ja.
(When I save, I lay something aside for future need. If I sense God's leading, I will give it away to meet greater needs. When I hoard, I'm unwilling to part with what I've saved to meet others' needs, because my possible future needs outweigh their actual present needs. I fail to love my neighbor as myself.)
Cytat podkreśla znaczenie odpowiedzialnego oszczędzania, pozostając otwarty na hojność. Sugeruje to, że oszczędzanie pieniędzy może być mądrym wyborem na przyszłe potrzeby, ale kiedy ktoś czuje się zainspirowany pomaganiem innym, powinni być gotowi podzielić się tymi zaoszczędzonymi pieniędzmi, aby zaspokoić bezpośrednie potrzeby otaczających ich osób. Akt dawania odzwierciedla zobowiązanie do miłości i wspierania innych w potrzebie.
Natomiast gromadzenie oznacza niechęć do rozstania się z oszczędnościami, ponieważ strach przed potencjalnymi przyszłymi potrzebami ma pierwszeństwo przed rzeczywistymi potrzebami innych. Ten sposób myślenia stwarza barierę w praktykowaniu współczucia i miłości sąsiedzkiej. Autor, Randy Alcorn, wzywa czytelników do oceny ich relacji z pieniędzmi, wzywając ich do zrównoważenia osobistych oszczędności z odpowiedzialnością za pomoc innym.