Kiedy miłość wysycha w małżeństwie, dzieci stają się moździerzem dla cegieł. Kiedy dzieci wychodzą, cegły po prostu siedzą na szczycie. Kiedy dzieci umierają, cegły upadają.
(When love dries in a marriage, the children become mortar for the bricks. When the children leave, the bricks just sit atop each other. When the children die, the bricks tumble.)
Cytat z „Pierwszego telefonu z nieba” Mitcha Alboma ilustruje ideę, że dzieci często służą jako siła wiążąca w małżeństwie, w którym miłość zmniejszyła się. W takich sytuacjach rodzice mogą przylgnąć do swoich dzieci jako sposób na utrzymanie ich związku, wykorzystując je jako system wsparcia, który łączy strukturę rodziny. Bez obecności dzieci podstawowe problemy w małżeństwie stają się bardziej widoczne, powodując napięcie i niestabilność.