Katip, eğitim sistemine eleştirel bir bakış açısı paylaşıyor ve öğrencilere karmaşık dil ve uzun cümleleri yüksek ücretli işleri güvence altına almak için bir strateji olarak kullanmaları öğretiliyor. Bu tavsiye, karmaşık bir şekilde iletişim kurma yeteneğinin, iş güvenliğine bir engel oluşturarak basitlik üzerinde değerlendiğini ima eder. Katip, bu tür kıvrımlı dil kullanmanın, iş kaybına karşı koruyucu bir önlem olarak hizmet ettiğini ve profesyonel dünyada niteliklerin ve yetkinliğin nasıl algılandığına dair sistemik bir sorunu gösterdiğini iddia ediyor.

Bu yorum, açıklığa karşı dayanaklara değer verme ironisini vurgulamaktadır. Katipin gözlemleri, bu yaklaşımın sadece çalışanların süslü dile güvendiği bir döngüyü sürdürmekle kalmayıp, aynı zamanda gerçek anlayış ve etkili iletişim hakkında soruları da gündeme getirdiğini göstermektedir. Uzun cümlelerin kişinin pozisyonunu koruyabileceği fikri, görünüşler uğruna netlik ve sadeliğin feda edildiği, potansiyel olarak profesyonel ortamlara katılımı ve katılımdan ödün verdiği rahatsız edici bir eğilimi ifade eder.