İyi misiniz efendim? diye sordu Hizkiya. Sadece zihnimde eski savaşlar üzerinde kavga ediyorum, dedi John. Sorun yaşla ilgili. Bütün bu paslı argümanlarınız var ve bunları kullanabileceğiniz bir tartışma yok. Beynim bir müze, ama ne yazık ki tek ziyaretçi benim ve ben bile sergilerle pek ilgilenmiyorum. Hezekiah güldü ama bunda sevgi vardı. Hiçbir şeyi orayı ziyaret etmekten daha çok sevmezdim. Ama korkarım ki burayı yağmalayıp hepsini yanımda taşıyacağım.
(Are you all right, Sir? asked Hezekiah.Just fighting over old battles in my mind, said John. It's the problem with age. You have all these rusty arguments, and no quarrel to use them in. My brain is a museum, but alas, I'm the only visitor, and even I am not terribly interested in the displays.Hezekiah laughed, but there was affection in it. I would love nothing better than to visit there. But I'm afraid I'd be tempted to loot the place, and carry it all away with me.)
Bu konuşmada Hizkiya, Yahya'nın refahını sorar ve bu da Yahya'nın yaşla ilgili iç mücadeleleri üzerine düşünmesine yol açar. Zihnindeki çözülmemiş çatışmaların birikimini anlatıyor ve anılarını, şu anki hayatıyla alakası olmayan, modası geçmiş argümanlarla dolu durgun bir müzeye benzetiyor. Bu metafor, geçmiş deneyimleri anlamlı bir çıkış yolu olmadan taşımanın getirdiği duygusal yükü göstermektedir. John düşüncelerinde kendini yalnız hissediyor ve yaşlanmaya eşlik edebilecek yalnızlığın altını çiziyor.
Hizkiya'nın sıcaklıkla dolu yanıtı, Yahya'nın anılarının zenginliğine duyduğu özlemi akla getiriyor, ancak o, bu deneyimleri kendisi için alma arzusunu esprili bir şekilde kabul ediyor. Bu, John'un geçmişiyle uğraşırken bile John'un geçmişinin değerini takdir ettiğinden, bir dostluk ve anlayış duygusu taşıyor. Birlikte yaptıkları konuşmalar hafızanın, bağlantıların ve kişinin yaşam yolculuğunu yansıtmanın zorluklarının dokunaklı bir incelemesini içeriyor.
