Ama zihnimde, cesareti özel ve kişisel olan farklı bir kadın fikrini diken Rudabeh gibi kadınlardı. Herhangi bir büyük iddiada bulunmadan, insanlığı kurtarmayı veya Şeytan'ın güçlerini yenmeyi amaçlamadan, bu kadınlar onlara övgü alacağı için değil, başka türlü olamadıkları için sessiz bir isyanla uğraştılar. Sınırlı ve savunmasız olsaydı, yaratıcılarının ve zamanlarının kadın düşmanlığını aşan cesur bir kırılganlıktı.
(But it was women like Rudabeh who planted in my mind the idea of a different kind of woman whose courage is private and personal. Without making any grand claims, without aiming to save humanity or defeat the forces of Satan, these women were engaged in a quiet rebellion, courageous not because it would get them accolades, but because they could not be otherwise. If they were limited and vulnerable, it was an audacious vulnerability, transcending the misogyny of their creator and his times.)
"Sessiz olduğum şeyler" de Azar Nafisi, Rudabeh gibi, derin kişisel ve genellikle göz ardı edilen bir cesaret biçimini somutlaştıran kadınları yansıtıyor. Bu kadınlar halkın tanınması veya kahramanca statüsü istemezler; Bunun yerine, güçleri toplumsal normlara karşı sessiz dirençlerinde yatmaktadır. Cesaret eylemleri büyük jestlerle ilgili değildir, ancak günlük yaşamlarına ve seçimlerine dayanır ve karşılaştıkları zorluklara karşı derin bir meydan okuma gösterir.
Nafisi, bu cesaret markasının kimliklerinin karmaşık bir parçası olduğunu vurgulamaktadır. Ataerkil bir toplumun getirdiği sınırlamalara ve güvenlik açıklarına rağmen, bu kadınlar zamanlarının kadın düşmanlığına meydan okuyan cesur bir ruh sergilerler. İsyanları ince ama güçlüdür, karakterleri ve etraflarındaki kişiler üzerindeki etkileri hakkında çok fazla esnekliği ortaya çıkarır.