Yabancıların sana dokunmasına izin verme. Ve yine de nadiren yabancılar, ben bir genç olmadan çok önce öğrendim, kime zarar veriyorsun. Her zaman bize en yakın olanlardır: Suave Şoförü, yetenekli fotoğrafçı, nazik müzik öğretmeni, iyi arkadaşın ayık ve onurlu kocası, Tanrı'nın dindar adamı. Onlar, hiçbir şeye karşı inanmak istemedikleri ebeveynlerinizin güvendiği kişilerdir.
(Don't let strangers touch you. And yet it is seldom strangers, I learned long before I was a teenager, who do you harm. It is always the ones closest to us: the suave chauffeur, the skilled photographer, the kind music teacher, the good friend's sober and dignified husband, the pious man of God. They are the ones your parents trust, whom they don't want to believe anything against.)
"Sessiz olduğum şeyler" de Azar Nafisi, ilişkilerdeki güvenlik ve tehlike paradoksunu yansıtıyor. Sık sık, gerçek tehditlerin yabancılardan değil, güvenilir görünen en yakın olanlardan geldiğini vurgular. Gençlik yıllarından önce Nafisi tarafından anlaşılan bu vahiy, insan etkileşimlerinin karmaşıklığını ve birçok kişinin koruduğu cepheyi vurgular.
Nafisi, algılanan nezaketlerinin zararlı niyetleri maskeleyebileceğini gösteren şoförler, fotoğrafçılar, müzik öğretmenleri ve hatta din adamları gibi yaygın güven figürlerini tanımlar. Bu içgörü, güvenin sık sık ihanet etmeye yol açabileceği yakın ilişkilerimizde uyanıklık ihtiyacını açık bir hatırlatma görevi görür. Ebeveynler, bu güvenilir bireylerin zarar verebileceğine inanmayı reddedebilir, bu da hayatımızdaki güvenlik ve güven dinamiklerini karmaşıklaştırır.