Her insan ona özel bir korku taşır. Bir adam yakın bir alandan korkar ve başka bir adam boğulmaktan korkar; Her biri diğerine gülüyor ve ona aptal diyor. Dolayısıyla korku, bir kadın ya da başka bir kadın tercihi veya domuz için koyun eti veya soğan için lahana ile aynı sayılmak için sadece bir tercihtir.
(Each person bears a fear which is special to him. One man fears a close space and another man fears drowning; each laughs at the other and calls him stupid. Thus fear is only a preference, to be counted the same as the preference for one woman or another, or mutton for pig, or cabbage for onion.)
Michael Crichton'un "Ölüler Yiyenleri" nde yazar, korku kavramını eşsiz, kişisel bir deneyim olarak inceliyor. Her birey, başkaları için mantıksız görünebilen klostrofobi veya aquafobi gibi farklı korkulara sahiptir. Korkuları çevreleyen bu öznellik, insanları farklı kaygılara sahip olanlarla alay ederek korkunun nasıl nesnel bir gerçek olmadığını değil, kişisel bir tercih olduğunu vurgular.
Bu argüman korkuyu, gıdadaki zevkler veya ortaklara çekim gibi diğer tercihlere eşittir. Tıpkı biri domuz üzerinde koyun eti tercih edebilir veya belirli kadın türleri için tercih edebileceği gibi, korkular eşit derecede kişiseldir ve bireyler arasında büyük ölçüde değişir. Crichton’un bakış açısı okuyucuları, bu duyguların reddedilmemesi veya alay edilmemesi gerektiğini vurgularken, her insanın korkularının geçerliliğini tanımaya davet ediyor.