geçici bir anda Isabel, neredeyse ona gülümseyen bir otobüs penceresinde ince yüzlü bir kadınla bağlantı kurar. Bu kısa etkileşim, şehir hayatının, tecrit duygularının genellikle geçerli olduğu bireyler arasında yarattığı ortak engelleri vurgular. Isabel'in kadının gülümsemesini karşılık verme özlemi, kentsel yaşamın anonimliğinin ortasında insan bağlantısı için daha derin özlemini yansıtır.
Bununla birlikte, bu tür kendiliğindenliğin kadını karıştırabileceğini veya rahatsız edebileceğinin farkında olan dürtü üzerinde hareket etmekte tereddüt ediyor. Bu iç mücadele, birçok kişinin başkalarına ulaşmada karşılaştığı zorlukları temsil ederek, sosyal normları kırma korkusunun genellikle gerçek insanlığı yücelttiği modern sosyal etkileşimlerin karmaşıklıklarını ortaya çıkarır.