Yetişkinlerin basit hikayeleri doğal olarak sevmediği fikri yanlış yönlendirilebilir. Gerçekte, birçok yetişkin iyiliğin sinizm ve umutsuzluğa göre hüküm sürdüğü anlatılar için özlem duyabilir. Bu arzu, özellikle karmaşıklık ve ironinin sevinç ve kutlamaya öncelik verdiği daha sofistike sosyal ortamlarda ifade edilmez.
Yazar, basit zaferleri ve duygusal derinliği kutlayan hikayeler için bir özlem ifade ediyor. Bununla birlikte, işlev bozukluğu ile dolu karmaşık masallara öncelik veren ortamlarda, iyi ve kötü bir hikayenin canlandırıcı sadeliği göz ardı edilebilir. Bu, daha neşeli anlatılara geri dönmek için birçoğu kadar özlem duyduğu gibi, hikaye anlatımındaki zevk ve eğlencenin nereye gittiği sorusunu gündeme getiriyor.