Kaldırımda kaykay yapıyordum ve yeteneklerimi kaybettim, dedi. Kaykay mı sürüyordun? Döndü, ona baktı ve öfkeyle başını salladı: Hayır, seni salak, düştüm. Buzun üzerinde. Kaldırımda. Yaşlı insanların yaptığı gibi. Virgil: Ah. Tekrar başını salladı. İsa ağladı.
(I was skateboarding on the levee and lost my edges, she said. You were skateboarding? She turned and looked at him and shook her head in exasperation: No, you dummy, I fell. On the ice. On the sidewalk. Like old people do. Virgil: Oh. She shook her head again. Jesus wept.)
John Sandford'un "Deadline" adlı kitabında bir karakter, buzla kaplı bir sette kaykay yaparken başına gelen kazayı anlatıyor. Arkadaşına, zarif bir şekilde kaymak yerine düştüğünü esprili bir şekilde açıklıyor ve bu talihsiz macerayı genellikle yaşlı bireylerde görülen sakarlığa benzetiyor. Düşüşünün gerçekliğini aktarmaya çalışırken, bunu yetenekli bir kaykay yapma beklentisiyle karşılaştırırken hayal kırıklığı açıkça görülüyor.
Konuştuğu karakter Virgil başlangıçta durumunu yanlış anladığından, etkileşim mizah ve gerçekçiliğin bir karışımını öne çıkarıyor. Tekrarlanan baş sallama ve "İsa ağladı" ifadesi, onun yanlış anlaşılmadan duyduğu öfkeyi gösteriyor. Bu an, karakter dinamiklerini ve günlük yaşamda karşılaşılan kaygısız ancak bağ kurulabilir zorlukları sergilemeye hizmet ediyor.