Devam ettim ve devam ederken öfkemde daha dürüst oldum. Birinin yükseldiği öfkeydi, türün aileye ve arkadaşlara göstermek için eve götürdüğü.
(I went on and on, and as I continued, I became more righteous in my indignation. It was the sort of anger one gets high on, the kind one takes home to show off to family and friends.)
"Tahran'da Lolita okuma", Azar Nafisi baskıcı koşullar altında İran'da edebiyat profesörü olarak deneyimlerini anlatıyor. Edebiyat hakkında tartışmalara girerken, entelektüel özgürlük özlemini körükleyen derin bir öfke duygusu ile karşılaşır. Bu öfke, sadece yıkıcı olmaktan ziyade, kendisine ve öğrencilerine verilen sansür ve kısıtlamalara direnmesi için bir güç ve motivasyon kaynağı haline gelir.
Nafisi, bu dürüst öfkenin nasıl bir tür duygusal yüksekliğe dönüştüğünü ve hayal kırıklıklarını edebiyat dünyası hakkında tutkulu tartışmalara yönlendirmesine izin verdiğini gösteriyor. Hissettiği ateş, bir onur rozeti haline gelir, sevdikleriyle paylaşmak istediği bir şey, edebiyatın sadece bir direniş biçimi olarak değil, aynı zamanda başkalarıyla derin yollarla bağlantı kurmanın bir yolu olarak vurgulamaktadır.