Austen'in romanlarındaki en anlayışsız karakterlerin, başkalarıyla gerçek diyalog kuramayanlar olduğu tesadüfi değildir. Rant. Dersler. Azarlar. Gerçek diyalog için bu yetersizlik, hoşgörü, kendini yansıtma ve empati için bir yetersizlik anlamına gelir.
(It is not accidental that the most unsympathetic characters in Austen's novels are those who are incapable of genuine dialogue with others. They rant. They lecture. They scold. This incapacity for true dialogue implies an incapacity for tolerance, self-reflection and empathy.)
Azar Nafisi'nin "Tahran'da Lolita Okuma" kitabında, yazar Jane Austen'in sempatik olmayan karakterleri otantik konuşmaya giremeyenler olarak nasıl tasvir ettiğini tartışıyor. Bu karakterler genellikle başkalarıyla anlamlı bir şekilde bağlantı kurmak yerine ranting, ders ve azarlamaya başvururlar. Bu sohbet edememe, tolerans, kendini yansıtma ve empati gibi niteliklerde daha derin bir eksikliği yansıtır.
Nafisi'nin analizi, bireyler arasında anlayış ve merhameti teşvik etmede gerçek diyalogun önemini vurgulamaktadır. Karakterler içtenlikle iletişim kurmadığında, sonuçta onları etraflarındaki kişilerden ayıran duygusal zeka eksikliği gösterirler. Bu tema, Austen'in çalışmaları boyunca yankılanarak, anlamlı etkileşimler yoluyla ilişki oluşturmanın değerini vurgular.