Bu kopuşu, temas kurduğum insanlar, insanlar için yapmaya değerdi. Her ne kadar başarısız olsa da kaçışım, sırf kalbimi bu harika insanların dostluğuyla zenginleştirdiğim için bir zafer olmuştu. Hayır, üzgün değildim. Ben yapmıştım.
(It was worth having made this break for the people, the human beings it had brought me into contact with. Although it had failed, my escape had been a victory, merely by having enriched my heart with the friendship of these wonderful people. No, I was not sorry. I had done it.)
Henri Charrière'in "Papillon" adlı kitabında anlatıcı, geçmişte hapishaneden kaçma girişimini anlatıyor. Kaçışın başarısızlıkla sonuçlanmasına rağmen, bu yolculuk sırasında karşılaştığı insanlarla kurduğu paha biçilmez ilişkileri vurguluyor. Bu bağlantılar onun hayatını zenginleştirdi ve ona neşe getirdi; zorlu koşullar altında insani bağların önemini vurguladı.
Charrière, bu deneyimin başarısı nedeniyle değil, edindiği dostluklar nedeniyle değerli olduğunu belirterek tatmin duygusunu ifade ediyor. Duyguları, insan ruhuna ve onun sebat etme yeteneğine derin bir takdiri yansıtıyor; yenilgi durumunda bile kişinin çabalarını doğrulayacak kişisel gelişim ve anlamlı bağlantılar olabileceğini öne sürüyor.