Henri Charrière'in "Papillon" adlı kitabında anlatıcı, geçmişte hapishaneden kaçma girişimini anlatıyor. Kaçışın başarısızlıkla sonuçlanmasına rağmen, bu yolculuk sırasında karşılaştığı insanlarla kurduğu paha biçilmez ilişkileri vurguluyor. Bu bağlantılar onun hayatını zenginleştirdi ve ona neşe getirdi; zorlu koşullar altında insani bağların önemini vurguladı.

Charrière, bu deneyimin başarısı nedeniyle değil, edindiği dostluklar nedeniyle değerli olduğunu belirterek tatmin duygusunu ifade ediyor. Duyguları, insan ruhuna ve onun sebat etme yeteneğine derin bir takdiri yansıtıyor; yenilgi durumunda bile kişinin çabalarını doğrulayacak kişisel gelişim ve anlamlı bağlantılar olabileceğini öne sürüyor.