Hıristiyan omleminden uzun sürgün ve medeniyet kaçınılmaz olarak bir adamı Tanrı'nın O'nun onu yerleştirdiği, yani vahşet olarak adlandırdığı duruma geri yükler.
(Long exile from Christendom and civilization inevitably restores a man to that condition in which God placed him, i.e. what is called savagery.)
Herman Melville'in "Moby-Dick" de yazar, toplum ve kültürden gelen uzun süreli tecrit dönemlerinin bir kişinin doğasına yol açabileceği derin değişikliklere yansıyor. Medeniyetin konforundan ve ahlaklarından genişletilmiş sürgünün, bireylerin vahşete benzeyen daha ilkel bir devlete dönmesine neden olduğunu ileri sürüyor. Bu yorum, medeniyet ve doğuştan gelen insan içgüdüleri arasındaki hassas dengeyi vurgular ve toplumsal yapılara olan mesafenin sosyal koşullandırma katmanlarını nasıl kaldırabileceğini vurgular.
Bu alıntıda sunulan fikir, insanlığın çevresi ile olan ilişkisinin ve medeniyeti tanımlayan temel niteliklerin eleştirel bir araştırması görevi görür. Melville, toplum ve Hıristiyan değerlerinin etkisi olmadan, bireylerin medeni özelliklerini kaybedebileceğini ve daha içgüdüsel ve medeniyetsiz bir varoluş biçimine dönebileceklerini iddia ediyor gibi görünüyor. Bu tema, karakterlerin gerçek doğalarıyla geniş, vahşi deniz karşısında yüzleştiği "Moby-Dick" anlatısı boyunca yankılanıyor.
