Hammok'uma atıyorum ve hapis cezası maceramın son gecesi hakkında gerginim. Son aylarda çok iyi baktığım bahçemin etrafında kalkıyorum. Ay ışığı gün ışığı gibi yeri aydınlatır. Nehrin suyu gürültü olmadan denize doğru akar. Hiçbir kuş sesi duyulamaz, hepsi uyuyor. Gökyüzü yıldızlarla dolu, ama ay o kadar parlak ki, yıldızları görmek için sırtınızı ona çevirmeniz gerekiyor. Doğrudan önümde yoğun bir orman, tek bir açıklık ... El Dorado köyünün inşa edildiği yer. Doğanın bu derin sessizliği beni rahatlatıyor. İçimdeki acele yavaş yavaş sakinleşiyor, bu anın durgunluğu ... bana ihtiyacım olan barışı sağlıyor.
(I toss and turn in my hammock, nervous about the last night of my imprisonment adventure. I get up and walk around my garden, which I have taken very good care of in recent months. The moonlight illuminates the place like daylight. The water of the river flows towards the sea without noise. No bird sounds can be heard, they are all asleep. The sky is full of stars, but the moon is so bright that you have to turn your back to it to see the stars. Directly in front of me is a dense forest, a single clearing... where the village of El Dorado was built. This deep silence of nature relaxes me. The rush inside me is slowly calming down, the stillness of this moment... provides me with the peace I need.)
Hapis cezası macerasının son gecesinde, yazar kendini barış bulmaya adanmış bir zihin durumunda anlatıyor. Bahçesindeki güzellikleri izlerken, ay ışığıyla aydınlatılan doğanın sessizliği yavaşça kaygısını sakinleştiriyor. Gece kuş şarkısı olmadığı ve yıldızların kaybolduğu bir sakinlik sunuyor. Bu atmosfer, yazarın zihin durumunu yansıtan bir barış kaynağı haline gelir.
Yazarın gözleri, El Dorado köyünün bulunduğu yoğun ormana ve doğal güzelliklere odaklanıyor. Tanımlanamaz bir sakinlikle, nehrin denize sessiz akışı ve gece manzarası ona aradığı barışı sağlar. Bu dün gece, harcadığı zor günlerden sonra bir teslimiyet ve rahatlama duygusu getiriyor; Huzurlu bir kapanış anı sunuyor.