Birbirimize verdiğimiz vaatlerden biri, kayıplarımızı almaya çalışacağımız, ölülerimizi çakallara bırakmamaya çalışacağımızdır.
(One of the promises we make to one another is that we will try to retrieve our casualties, try not to abandon our dead to the coyotes.)
Joan Didion'un "Bethlehem'e doğru eğilmesi" nde yazar, insan ilişkilerinde dayanışma ve sorumluluğun önemini vurgular. Bireyleri bağlayan kültürel ve sosyal dokuyu yansıtır, özellikle kriz veya kayıp zamanlarında birbirlerine bakma konusundaki konuşulmayan bağlılığı vurgular. Bu vaat, bireysel koşulları aşması gereken derin bir sadakat ve merhamet duygusu anlamına gelir ve zor zamanlarda kimsenin geride kalmamasını sağlar.
Didion’un dokunaklı gözlemi, kaybettiklerimizi onurlandırmak ve hatırlamak için ahlaki yükümlülüğün altını çiziyor. Ölülerimizi çakallara bırakmamamız gerektiğini belirterek, şiirsel olarak hem tam anlamıyla hem de mecazi olarak kayıplarımızı kabul etme ve alma ihtiyacını göstermektedir. Bu, anma eyleminin bir topluluk içindeki bağlantıları sürdürmenin önemli bir parçası haline geldiği belleğin değerine ve paylaşılan insan deneyimine dikkat çekmektedir.