Şimdi hayatı kristal gözyaşı olan kızın kendi yeri var, güneşin parladığı ve belirsizliklerin biraz daha uzun bir süre ayrılabileceği, herkesin sıcak ve sevebileceği ve güvenleri paylaşabileceği bir yer.
(So now the girl whose life is a crystal teardrop has her own place, a place where the sun shines and the ambiguities can be set aside a little while longer, a place where everyone can be warm and loving and share confidences.)
Joan Didion'un "Bethlehem'e eğilimi" ne alıntısında, yazar kırılganlığı ve duyguları somutlaştıran ve hayatını "kristal gözyaşı" na benzeyen bir kıza yansır. Bu metafor, belirsizlikler ve karmaşıklıklarla dolu hassas bir varoluş önermektedir. Ancak, kız kendi alanına sığınır, geçmişinin yüklerinden kaçabileceği bir sığınak.
Bu yeni yer umut ve sıcaklığı sembolize eder, ona sadece rahatlık değil, aynı zamanda gerçek bağlantıları geliştirme yeteneği de sunar. Topluluğun ve sevginin gücünün bir hatırlatıcısı olarak hizmet eder, bireylerin en içteki düşüncelerini ve duygularını yaşamın sert gerçeklerinden uzak bir ortamda paylaşmalarına izin verir.