Bahçe hala uyuyordu. Onu farkında olmadan yakaladım. Henüz insanlar hakkında düşünmeye başlamamış bir bahçe. Güzel.
(The garden was still asleep. I caught it unawares. A garden that hasn't yet begun to think about people. Beautiful.)
Alıntı, bir bahçede insan varlığı tarafından dokunulmayan sakin bir anı yansıtır. Bahçeyi sakin bir alan olarak tasvir ediyor, bu da insanların etkisinden arınmış bir masumiyet ve sakin durumda olduğunu düşündürüyor. Bu durgunluk, doğayı en saf haliyle sunarak güzelliğini geliştirir.
Bahçenin "henüz insanlar hakkında düşünmeye başlamadığı" gözlemi, zamansızlık duygusu ve insan kaygılarından bağımsız olarak faaliyet gösteren bir dünya anlamına geliyor. Yazar Jean Anouilh, doğanın güzelliğinin özünü durgunluk anında yakalar ve doğal dünya ile insan etkileşiminin getirdiği karmaşıklıklar arasında bir kontrast sunar.