Birinin arkadaşlarını zaman zaman bir sözlüğe göndermek, yaşamın daha sofistike zevklerinden biridir, ancak az miktarda şımartılması gereken bir şeydir: çok sık yapmak, kişinin kendi sözlüğünü yutma suçlamalarına neden olabilir, yani Bir iltifat değil, hangi yol ona bakar.
(To dispatch one's friends to a dictionary from time to time is one of the more sophisticated pleasures of life, but it is one that must be indulged in sparingly: to do it too often may result in accusations of having swallowed one's own dictionary, which is not a compliment, whichever way one looks at it.)
Bu alıntıda, yazar, özellikle bir sözlük kullanılarak, dilin daha ince ayrıntılarına arkadaşları tanıtmaktan elde edilen keyfi yansıtır. Bu eylem, belirli bir bilgi ve zekâ düzeyini gösteren ince bir sofistike biçimi olarak tasvir edilir. Bununla birlikte, yazar bu uygulamayı aşırı kullanmaya karşı uyarıyor, çünkü bunu yapmak başkalarının bilgiçlik veya aşırı ayrıntılı olarak algılanmasına yol açabilir.
Sonuçta, pasaj zeka ve alçakgönüllülük arasındaki dengeyi vurgular. Bilgiyi paylaşmak keyifli olsa da, kişinin kelime dağarcığını sürekli sergilemekte ısrar ederse iddialı görünme riski vardır. Bu nedenle, konuşmaların hafif yürekli ve keyifli doğasını korumak için bu etkinliğe katılmak mantıklı bir şekilde yapılmalıdır.