Hepimiz yalnızız, yalnız doğdu, yalnız ölüyoruz ve gerçek romantizm dergilerine rağmen, hepimiz bir gün hayatımıza bakacak ve şirketimize rağmen, tüm yol boyunca yalnız olduğumuzu görecek. Yalnız-en azından, tüm zaman değil, esasen ve son olarak yalnız demiyorum. Kendine saygınızı bu kadar önemli kılan şey budur ve mutluluğunuz için başkalarının kalplerine ve zihinlerine bakmanız gerekiyorsa kendinize nasıl saygı duyabileceğinizi görmüyorum.
(We are all alone, born alone, die alone, and-in spite of True Romance magazines-we shall all someday look back on our lives and see that, in spite of our company, we were alone the whole way. I do not say lonely-at least, not all the time-but essentially, and finally, alone. This is what makes your self-respect so important, and I don't see how you can respect yourself if you must look in the hearts and minds of others for your happiness.)
Hunter S. Thompson, doğumumuzdan ölümümüze kadar, nihayetinde sadece hayatta dolaştığımızı belirterek, insan varlığının içsel yalnızlığını yansıtır. Başkalarının varlığına ve romantik kavramların cazibesine rağmen, hayatlarımızı gözden geçirdiğimizde, bu izolasyonu temel bir gerçek olarak kabul ettiğimize inanıyor. Bu farkındalık sürekli yalnız olmaya eşit değildir, aksine her birinin karşılaştığımız temel yalnızlığın altını çizer.
Bu derin anlayış, kendine saygının önemini şekillendirir. Thompson, gerçek öz-değerlerin başkalarının görüşlerine veya duygularına güvenemeyeceğini savunuyor. Bunun yerine, dış etkilerden bağımsız olan içsel bir değer ve mutluluk duygusundan kaynaklanmalıdır. Sadece yalnızlığımızı tanıyarak gerçek öz saygıyı geliştirebilir ve kalıcı tatmin bulabiliriz.