"400 დარტყმა" იმდენად ჰგავდა ჩემს ბავშვობას, რომ ძალიან გამაოგნა.
('The 400 Blows' was so much like my own childhood, it really stunned me.)
ეს ციტატა ხაზს უსვამს, თუ რამდენად ღრმად პირადი და ავთენტურია ფრანსუა ტრიუფოს ფილმი, რომელიც რეზონანსს უწევს მაყურებელს, რომელიც საკუთარ გამოცდილებას ეკრანზე ასახავს. ის იწვევს ნოსტალგიის გრძნობას და ხაზს უსვამს კინოს ძალას, გვაკავშირებს ბავშვობის უნივერსალურ ასპექტებთან, როგორიცაა უდანაშაულობა, აჯანყება და აღმოჩენა. კინორეჟისორის უნარს, წარმოაჩინოს ასეთი დამახასიათებელი ნარატივი, შეიძლება გამოიწვიოს მაყურებელში თანაგრძნობა და რეფლექსია, შეგვახსენოს სიუჟეტის მნიშვნელობის შესახებ საკუთარი თავის და სხვების გაგებაში.