ნაგეიბ მაჰფუზის კაიროს ტრილოგიაში, ავტორი იკვლევს დაძაბულობას ემოციურ გამოცდილებასა და ყოველდღიური ცხოვრების რუტინებს შორის. იგი ვარაუდობს, რომ როდესაც გულისა და სხეულის სიხარული ჩვეული ქმედებებით ხდება, მათ შეუძლიათ ერთგვარი ტრაგედია გამოიწვიოს. ეს გულისხმობს, რომ განმეორებით ცხოვრების წესს შეუძლია შეამციროს ნამდვილი გრძნობები და შეამციროს სულიერი და ემოციური სიღრმის ცნობიერება.
Mahfouz ხაზს უსვამს იმ აზრს, რომ ჩვევად ქცევას შეუძლია დაჩრდილოს ნამდვილი ემოციური კავშირები, ერთჯერად ვენებულ გამოცდილებას უბრალო მოგონებად გადააქციოს. "სიტყვიერი ლოცვის" მითითება მიუთითებს ამ ჩვევების პოტენციალზე, რომელიც ემსახურება სულიერების ზედაპირულ გამოხატულებას, არ გააჩნია ავთენტურობას და ცნობიერ ჩართულობას. საბოლოო ჯამში, ეს კომენტარი ასახავს ადამიანის ემოციების სირთულეებსა და გულწრფელი გამოცდილებისგან განცალკევების რისკებს.