როგორც ბავშვი, მას სჯეროდა, რომ შეცდომები ყოველთვის იქნებოდა გამოსწორებული, რომ როგორღაც სამყარო არ დაუშვებდა უდანაშაულო ტანჯვას, მაგრამ ახლა მიხვდა, რომ ეს ასე არ იყო. ძველი მჩაგვრელები შეცვალეს ახლით, სხვა შორეული ადგილიდან ან მარჯვენა მეზობელიდან. ძველი სიცრუეები შეიცვალა ახლით, რომელსაც ძველი საფრთხეები ჰქონდა გამყარებული.
(As a child she had believed that wrongs would always be righted, that somehow the world would not let the innocent suffer, but now she realised that this was not true. Old oppressors were replaced by new ones, from another distant place or from right next door. Old lies were replaced by new ones, backed up by old threats.)
პროტაგონისტი ასახავს მის ბავშვობის რწმენაზე, რომელიც ფესვგადგმულია იმ აზრში, რომ სამართლიანობა საბოლოოდ გაიმარჯვებდა და უდანაშაულო დაცული იქნებოდა ზიანისგან. ამასთან, სრულწლოვანებში მისმა გამოცდილებამ დაარღვია ეს ოპტიმიზმი, რაც გამოავლინა მკაცრი რეალობა, სადაც უსამართლობა შენარჩუნებულია და ჩაგვრის ციკლი უნებლიეთ გრძელდება.
ის შენიშნავს, რომ სანამ ძველი მჩაგვრელები შეიძლება შეიცვალოს, ახლები წარმოიქმნება მათი ადგილის დასაკავებლად, შორეულ ქვეყნებიდან თუ ნაცნობ უბნებში. ამ ციკლს თან ახლავს მოტყუების მუდმივი ბარიერი, ახალი სიცრუეები წარმოიქმნება ძველი, ხშირად გაძლიერებული იმ საფრთხეებით, რომლებიც...