მოსაზრება, რომ სავალდებულო ადგილებიდან დაშორებული ფიზიკური მოძრაობა იძლევა განთავისუფლების ფორმას, ხაზს უსვამს უნივერსალურ ჭეშმარიტებას. იგი მიგვითითებს იმაზე, რომ დადგენილი როლების მიღმა ნაბიჯმა შეიძლება გამოიწვიოს უფრო ნათელი პერსპექტივა, რაც ინდივიდებს საშუალებას აძლევს დაუბრუნონ საკუთარი თავის გრძნობა და განაახლონ თავიანთი სულები. ეს მოქმედება უბრალოდ დაშორების, თუნდაც ხანმოკლე მომენტისთვის, ასახულია, როგორც პირადი კეთილდღეობისთვის სასიცოცხლო პრაქტიკა.