მაგრამ ეს ზუსტად პრობლემაა, დააბრუნა იზაბელმა. ჩვენ ყველანი ერთნაირი დაღლილი და სანდო იდეებით ვართ ჩარჩენილი. თუ უარი ვუთხარი რაიმეს რადიკალურად განსხვავებული შესაძლებლობის გასართობად, მაშინ არასდროს გვსურს რაიმე პროგრესი - ოდესმე. ჩვენ მაინც ვიფიქრებდით, რომ მზე დედამიწის გარშემო ტრიალებდა.
(But that's exactly the problem, retorted Isabel. We're all stuck with the same tired and trusted ideas. If we refused to entertain the possibility of something radically different, then we'd never make any progress - ever. We'd still be thinking that the sun revolved round the earth.)
დიალოგში, იზაბელი ხაზს უსვამს კრიტიკულ საკითხს ადამიანის აზროვნებაში: ტენდენცია ჩვეულებრივი რწმენებისა და იდეებისკენ. იგი ამტკიცებს, რომ თუ საზოგადოება მოძველებული პერსპექტივით რჩება ხაფანგში, ის საფრთხეს უქმნის სტაგნაციას და ვერ ახერხებს ნამდვილ პროგრესს. ისტორიული რწმენის მითითებით, რომ მზე დედამიწის გარშემო ტრიალებდა, იგი ხაზს უსვამს არსებული ცნებების გამოწვევის მნიშვნელობას წინსვლის წინსვლისთვის.
იზაბელის მტკიცება ემსახურება შეხსენებას, რომ ინოვაცია ხშირად მოითხოვს რადიკალური იდეების მიღებას. იგი გვთავაზობს, რომ დამკვიდრებული შეხედულებების დაკითხვისა და გადახედვის მზადყოფნა აუცილებელია ზრდისა და განვითარებისთვის. მხოლოდ ტრადიციული აზროვნების შეზღუდვებისგან განთავისუფლებით შეიძლება ინდივიდებმა და საზოგადოებამ მიაღწიონ მნიშვნელოვან ცვლილებას.