ყველა ყოველთვის ძალიან მეგობრული იყო მის მიმართ და არავინ იყო ძალიან ლამაზი; ყველამ მას ესაუბრა და არავინ არაფერი უთქვამს.
(Everyone was always very friendly toward him, and no one was ever very nice; everyone spoke to him, and no one ever said anything.)
ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22" ციტატა ხაზს უსვამს მკაცრ განსხვავებას ზედაპირულ კეთილგანწყობასა და ნამდვილ სიკეთეს შორის. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ სანამ ადამიანები შეიძლება გარეგნულად გამოხატონ მეგობრობა მასთან საუბრით, მათ ურთიერთქმედებებს არ გააჩნია ნივთიერება და გულწრფელობა. ეს ორმაგობა ხაზს უსვამს პარადოქსებს, რომლებიც ხშირად გვხვდება სოციალურ ურთიერთობებში, განსაკუთრებით რომანში გამოსახული ომის და ბიუროკრატიის კონტექსტში.
დაკვირვება ასახავს ფართო კომენტარს ადამიანის ურთიერთობებზე, სადაც გარეგნობა შეიძლება მოატყუოთ. ეს ბადებს კითხვებს კომუნიკაციის ბუნებასა და თავაზიანობასა და ავთენტურ შეშფოთებას შორის განსხვავებას, ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ შეიძლება ინდივიდებმა იგრძნონ იზოლირებული, მიუხედავად იმისა, რომ სხვები არიან გარშემორტყმული. ეს მოიცავს აბსურდულობასა და ირონიას, რომელიც ჰელერის საქმიანობას ახდენს.