მან ვერ გააცნობიერა ისინი, რომ ის იყო ოცდაცხრამეტი ძველებური ძილი, რომ იგი სხვა თაობას, სხვა ეპოქას, სხვა სამყაროს ეკუთვნოდა, რომ კარგ დროს აწყნარებდა მას და არ ღირდა ძალისხმევა და რომ მათაც შეწუხდნენ. მას არ შეეძლო მათი გათიშვა; ისინი ქალებზე უარესი იყვნენ. მათ არ ჰქონდათ ტვინი საკმარისი, რომ ყოფილიყვნენ ინტროვერტი და რეპრესირებული.
(He could not make them understand that he was a crotchety old fogey of twenty-eight, that he belonged to another generation, another era, another world, that having a good time bored him and was not worth the effort, and that they bored him, too. He could not make them shut up; they were worse than women. They had not brains enough to be introverted and repressed.)
ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22"-ის ციტატაში, პერსონაჟი გამოხატავს ახალგაზრდებთან გათიშვისა და იმედგაცრუების გრძნობებს. ის თავს ძველმოდურ პიროვნებად ხედავს, მიუხედავად იმისა, რომ მხოლოდ ოცდაცხრამეტია და გრძნობს თავს აღფრთოვანებულად და სიღრმის არარსებობით. ის ცდილობს დაუკავშირდეს თავის უკმაყოფილებას მათი გართობის იდეაში, რაც მას დამღლელი და უაზრო მიიჩნევს.
უფრო მეტიც, პერსონაჟს აწუხებს იმ აზრით, რომ ახალგაზრდა თაობას არ გააჩნია ინტროსპექცია, რომელსაც იგი აფასებს. მათი მუდმივი ჭკუა და უყურადღებო ბუნება აღიზიანებს მას, აძლიერებს მის რწმენას, რომ ისინი არ მიხვდებიან ცხოვრების სირთულეებს ან ინტროსპექციის აუცილებლობას. გაუცხოების ეს გრძნობა ხაზს უსვამს თაობათა დაყოფას, სადაც ის გრძნობს, რომ ის ეკუთვნის სამყაროს, რომელიც აფასებს უფრო ღრმა მნიშვნელობას ზედაპირულ გასართობზე.