რამდენიმე ათეული წელი მაქვს დასაფარად. იცით, რამდენ ხანს სჭირდება წელიწადში, როდესაც ის გაქრება?
(I have some decades to spare. Do you know how long a year takes when it's going away?)
ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22"-ში პროტაგონისტი ასახავს დროის სუბიექტურ გამოცდილებას და მიგვითითებს იმაზე, რომ მომენტები შეიძლება იგრძნონ გახანგრძლივება, რადგან ისინი მოშორებით. ეს დაკვირვება ხაზს უსვამს, თუ როგორ შეიძლება დროის გავლა განსხვავებულად აღიქმებოდეს საკუთარი გარემოებებისა და გონებრივი მდგომარეობიდან გამომდინარე. პერსონაჟის დაფიქრება გულისხმობს ცხოვრებისეული ხასიათის ბუნების უფრო ღრმა გაგებას, რაც ხაზს უსვამს დაძაბულობას დროზე შენარჩუნების სურვილსა და მისი გადასასვლელი გარდაუვალობას შორის.
ციტატა ხაზს უსვამს დროის პარადოქსს, სადაც ერთი წელი შეიძლება გაჭიმული იყოს განუსაზღვრელი ვადით, როდესაც ადამიანი იცის მისი დაკარგვის შესახებ. ეს სენტიმენტი მთელ რომანში ეხმიანება, სადაც პერსონაჟები აბსურდულობას იძენენ და სააგენტოსთვის ბრძოლა ქაოტურ სამყაროში. ჰელერი ოსტატურად გადმოსცემს დროის წონას, განსაკუთრებით კრიზისის მომენტებში, რაც ასახავს, თუ როგორ აყალიბებს ადამიანის გამოცდილება დროის დაუნდობელ მარტს.