მე გულწრფელად მჯერა, რომ ტელევიზია ზოგადად შეპყრობილია რეიტინგების ბრძოლით იმ დონემდე, რომ საკუთარი ყელის გამოჭრას.
(I honestly believe that TV generally is obsessed with the ratings battle to the point of cutting its own throat.)
ციტატა ხაზს უსვამს პარადოქსს სატელევიზიო ინდუსტრიაში, სადაც უფრო მაღალი რეიტინგების დაუნდობელ დევნამ შეიძლება გამოიწვიოს გადაწყვეტილებები, რომლებიც ძირს უთხრის სატელევიზიო კონტენტის ხარისხს ან მთლიანობას. ამ აკვიატებულმა შეიძლება გამოიწვიოს ქსელებმა პრიორიტეტად მიიჩნიონ სენსაციალიზმი ან საკამათო პროგრამები, მსხვერპლად შესწირონ კრეატიულობა და აუდიტორიის ნდობა ამ პროცესში. მოკლევადიან მეტრიკაზე ასეთი ფოკუსირება იწვევს ბრენდის გრძელვადიან დაზიანებას, აუდიტორიის უკმაყოფილებას და ამცირებს ტელევიზიის, როგორც მნიშვნელოვანი მედიის პოტენციალს. ის ემსახურება როგორც გამაფრთხილებელ ასახვას იმის შესახებ, თუ როგორ შეიძლება სტრატეგიული პრიორიტეტები ხანდახან უკუშედეგი აღმოჩნდეს, როდესაც ფოკუსირებულია მხოლოდ ციფრებზე და არა ნამდვილ მოთხრობაზე ან მაყურებლის ჩართულობაზე.
